به طور کلی کندوهای انباشته عسل کافی را برای برداشت زنبوردار ذخیره نمی کنند و همچنین خدمات گرده افشانی خوبی در محصولات مجاور ارائه نمی دهند. علاوه بر این، زنبوردار این خطر را دارد که نتواند انبوه را بیابد یا شکار کند.
به جای اینکه منتظر بمانیم تا گروه زنبورها ازدحام کنند و سپس آنها را تعقیب کنیم، می‌توانیم با دقت شرایط مناسبی را ایجاد کنیم که به نفع تقسیم یک کلنی به دو بخش، تحت شرایط کنترل‌شده و قبل از وقوع ازدحام طبیعی باشد.
می توان با استفاده از انواع کلنی همانند کندوی عسل کارنیکا و گونه های مختلف آن این کار را انجام دارد و زنبورها را کنترل نمود.
در این صورت، با تقسیم کلنی و اجتناب از خطرات، از ازدحام کنترل شده سود خواهیم برد. می توانیم با دقت یک کندوی خالی در کنار کندویی که می خواهیم تقسیم کنیم قرار دهیم.
نیمی از قاب ها را از کندوی قدیمی اما نه آنی که ملکه دارد برمی داریم و به کندوی جدید منتقل می کنیم باید ۲ تا ۳ قاب با مولدهای باز و مهر و موم شده هم روز باشد.
پیکربندی باید از بیرون به داخل باشد: عسل گرده بچه. کندو جدید یتیم را به محل مورد نظر منتقل می کنیم و در را باز می گذاریم. در پنج روز، سلول های ملکه را بررسی می کنیم و فقط ۲ را می گذاریم. غذا را اضافه می کنیم.
بیایید بررسی کنیم که آیا کندو قدیمی که ملکه را در آن جا گذاشتیم به خوبی رشد می کند. البته، اینها دستورالعمل های ساده ای هستند و چنین دستکاری های پیچیده ای نیاز به تجربه دارد. بهترین کار این است که در طول تلاش های بخش اول خود با یک زنبوردار با تجربه کار کنید.
بنابراین، بسیاری از زنبورهای کارگر گوش نمی دهند یا از گرفتن دستور از ملکه امتناع می ورزند. این رفتار در کندوهای پرجمعیت با تهویه ضعیف بیشتر دیده می شود.
در این موارد، ملکه از ناتوانی خود در کنترل و ایجاد انگیزه کندو ناامید می شود، بنابراین برای ایجاد یک جامعه جدید و کوچکتر که تنها از چند زنبور کارگر اما وفادار و وفادار تشکیل شده است، فرار می کند.
بنابراین، دوباره وجود یک ملکه جوان (تا ۲ سال) و شکوفا در کندو ما را از بسیاری از مشکلات نجات می دهد. جلوگیری از ازدحام بیش از حد زنبورها و ازدحام و بهبود تهویه داخل کندو نیز از تکنیک های ضروری برای پیشگیرانه بودن و جلوگیری از ازدحام است.
