پاکت یک بسته بندی رایج است که معمولاً از مواد نازک و مسطح ساخته می شود. این به گونه ای طراحی شده است که شامل یک شی مسطح، مانند نامه یا کارت باشد. پاکت نامه های سنتی از ورق های کاغذ بریده شده به یکی از سه شکل ساخته می شوند: لوزی، صلیب بازوی کوتاه یا بادبادک.
این اشکال به ساختار انواع پاکت نظیر پاکت کادو اجازه می دهد تا با تا کردن دو طرف ورق در اطراف یک ناحیه مستطیلی مرکزی ساخته شود.
به این ترتیب، یک محفظه مستطیل شکل با آرایش چهار فلپ در سمت عقب تشکیل می شود.
یک توالی تاشو به طوری که آخرین دریچه بسته در یک طرف کوتاه باشد، در تولید پاکت تجاری به عنوان یک جیب نامیده می شود قالبی که اغلب در بسته بندی مقادیر کمی از دانه ها استفاده می شود.
اگرچه اصولاً فلپ ها را می توان با محکم کردن بالاترین فلپ در یک نقطه مثلاً با مهر و موم در جای خود نگه داشت، معمولاً آنها در همپوشانی ها به هم چسبانده می شوند یا صمغ می شوند.
آنها بیشتر برای ضمیمه کردن و ارسال نامه (نامه) از طریق یک سیستم پستی پیش پرداخت استفاده می شوند.
پاکت های پنجره دارای سوراخی در قسمت جلویی هستند که اجازه می دهد کاغذ داخل آن دیده شود.
آنها به طور کلی مرتب شده اند تا آدرس دریافت کننده چاپ شده روی نامه قابل مشاهده باشد و از تکرار آدرس روی پاکت صرفه جویی شود.
پنجره معمولاً با یک فیلم شفاف یا شفاف پوشانده می شود تا از حروف در داخل محافظت کند، همانطور که برای اولین بار توسط Americus F. Callahan در سال ۱۹۰۱ طراحی شد و سال بعد ثبت اختراع شد.
در برخی موارد، کمبود مواد یا نیاز به صرفه‌جویی منجر به ایجاد پاکت‌هایی شد که هیچ لایه‌ای روی پنجره نداشتند. آدرس ظاهر می‌شود.
ناحیه تحت درمان به اندازه کافی شفاف شد تا آدرس قابل خواندن باشد. از سال ۲۰۰۹ هیچ استاندارد بین المللی برای پاکت پنجره وجود ندارد، اما برخی از کشورها، از جمله آلمان و بریتانیا، استانداردهای ملی دارند.
