اواسط دهه ۱۹۵۰ شاهد دو نوآوری عمده در تولید تیرکمان بود که نمونه آن موشک مچی ساخت شرکت ساندرز تیراندازی با کمان از کلمبوس، نبراسکا بود.
مچ راکت شامل میله های آلیاژ آلومینیوم خم شده بود که نه تنها دسته و استخوان جناغی را تشکیل می داد، بلکه یک بریس را نیز تشکیل می داد که به سمت عقب روی مچ امتداد می یافت و برای مقابله با پیچش باندها از ساعد پشتیبانی می کرد.
Wrist-Rocket همچنین از لوله های لاستیکی جراحی به جای نوارهای مسطح استفاده می کرد که با لغزش انتهای لوله بر روی نوک چنگال به انتهای چنگال رو به عقب متصل می شد، جایی که با اصطکاک نگه داشته می شد یا با افزودن رزین مایع به آن چسبیده بود.
امروزه نیز انواع تیرو کمان اسباب بازی در جنس های مختلفی تولید و بچه ها را به سمت خود کشانده است.
اولین تولید اسلینگ مچ-راکت تلاش مشترک بین شرکت ساندرز آرچری بود که این برند را اختراع کرد و ماشین‌های شکل‌دهی خودکار را توسعه داد و مارک النبورگ که طرح اولیه را ارائه کرد.
چند سال بعد مارک النبورگ راه های جداگانه ای را در پیش گرفت و شرکت خود را به نام شرکت تولیدی ترومارک راه اندازی کرد. امروزه ساندرز آرچری با خط تیرکمان باند مسطح خود که از گیره های قفل کننده برای ایمن سازی و تنظیم باند استفاده می کند، هنوز یک مبتکر اصلی در صنعت تیرکمان بچه گانه است.
از تیرکمان نیز گهگاه در ماهیگیری برای پراکندگی استفاده می شود و آن را در منطقه ای از آب طعمه کنید تا ماهی جذب شود.
همچنین یک مشتق خانگی از تیرکمان وجود دارد که از یک بادکنک لاستیکی به دو نیم شده و به یک جسم لوله‌ای مانند گردن یک بطری پلاستیکی یا لوله بسته شده است.
پرتابه از طریق لوله و داخل بالون بریده شده وارد می شود و کاربر بالون را برای پرتاب پرتابه دراز می کند. این به اصطلاح تفنگ بادکنکی گاهی اوقات به عنوان جایگزینی برای تیرکمان معمولی ساخته می شود و اغلب برای ایجاد افکت شاتگان با شلیک چندین گلوله به طور همزمان استفاده می شود.
مسابقاتی برای تیراندازان تیرکمان در سطوح مختلف وجود دارد که در اسپانیا، ایتالیا و چین بسیار محبوب است.
