بهترین و مهمترین وعده غذایی صبحانه است که بهتر است با مربای هویج صنعتی و نان تازه شوع شود تا انرژی کافی برای کار کردن را داشته باشید.
این دستور به مرکبات نیاز دارد تا هر گونه شیرینی را کاهش دهد و طعم بیشتری را اضافه کند. در مربای سنتی ایرانی از لیموترش یا پرتقال استفاده می شود. من مال خودم را با پوست و آب دو لیموترش و یک لیمو درست کردم.
زعفران کاملا اختیاری است، اما اگر مقداری در دست دارید، عمق رنگ و مقداری نت گل اضافه میکند. طعم هل و گل رز می درخشد و این سبزی نسبتاً معمولی را به چیزی کاملاً عجیب و غریب تبدیل می کند. نوعی کیمیاگری در طول فرآیند پخت اتفاق می افتد و پایه هویج را به طلا تبدیل می کند.
وقتی صحبت از طعم بسیار مهم گل رز می شود، می توانید از گلاب، عصاره گل رز یا شربت گل رز من استفاده کنید. من از دومی استفاده کردم البته برای این دستور از غلاف هل کامل استفاده کنید، اما فقط آنها را به آرامی له کنید تا دانه ها به درستی مربا را دم کنند.
من غلاف ها را هنگام پختن مربا داخل گلدان می گذارم و فقط از قبل به همه هشدار می دهم، اما اگر ترجیح می دهید می توانید آنها را از قبل ماهی بگیرید.
مقدار موجود در دستور زیر پنج شیشه کوچک را تشکیل می دهد.
تاریخچه گلدان مربای هویج
خانم بیتون، در سال 1861، دستور العملی برای مربای هویج نوشت که ظاهر و رفتار آن بیشتر شبیه مربا است. اما این مربای هویج آسان الهام گرفته از فارسی بیشتر برای من جذابیت دارد.
یک عرب در اندلس اولین دستور پخت شناخته شده را ثبت کرد. به جای شکر از عسل استفاده می کرد و با زنجبیل و میخک طعم دار می شد.
شاکرها مربای هویج را در دهه 1770 به ایالات متحده آوردند و از شکر استفاده کردند. من یک دستور غذا از خانم ام گریو در کتاب A Modern Herbal منتشر شده در سال 1931 دارم، بنابراین به نظر می رسد مربای هویج تا همین اواخر در بریتانیا یک “چیزی” بود.
هویج برای صبحانه؟
در ایران مربای هویج را اغلب در صبحانه همراه با نان و پنیر تازه می خورند. من مقداری مربای هویج ساده ام را با پنیر فتای نمکی در یک نان پیتای گرم امتحان کردم و خوشمزه بود. من به جای صبحانه آن را برای ناهار می خوردم، اما احساس می کنم نگاهی اجمالی به معامله واقعی دارم.